Glädje

Een van de mooiste Zweedse woorden die wij geleerd hebben tijdens de restauratie van ons huis is "snickarglädje", spreek uit "sniekerglèdje." We hoorden het te pas en te onpas, lazen het in kranten, en in boeken, tijdschriften en websites over het restaureren van oude houten huizen. Een intrigerend woord. Beetje bij beetje drong het tot ons door wat het ongeveer moest betekenen. Het leek nogal op het Engelse woord "glad" en dat betekent "blij". Wij concludeerden dat het iets met vreugde of blijdschap te maken moest hebben. "Glädje" is een heel mooi woord. Wanneer je het hardop tegen jezelf zegt voelt het qua klank in je mond precies zo als wat het betekent. Je wordt er een beetje blij van.

blomsterglädje

Maar dan "snickarglädje", zoiets als timmermansgenot, timmervrouwenvreugde. Ondanks dat we wisten dat een "snickare" een timmerman is, en men het in woontijdschriften en bouwmarkten waarschijnlijk niet over de erotische genoegens van timmermannen had, ondanks dat we inmiddels geleerd hebben wat het dan wel is, blijft er nog steeds enigszins in ons hoofd deze eerste associatie hangen, en moeten we steeds een beetje stiekem glimlachen wanneer we met de timmerman het over snickarglädje hebben.
Voor Zweden is het echter een heel gewoon woord. En je kan tegenwoordig voor een prikje "snickarglädje" gewoon in de bouwmarkt kopen. Alleen is er dan geen vreugde of genot aan te pas gekomen. Echte timmermansvreugde krijg je niet voor een prikje.
Blomsterglädje wel. In de loppis.

 http://www.gillberga-17.nl

Gillberga-17 online

Sinds afgelopen maandag 14 maart zijn we online met Gillberga-17! De site is nog niet helemaal klaar, maar het belangrijkste staat er op.

En dan nadenken over hoe op te vallen op het www. Dat gaat over andere dimensies dan aquisitie in Nederland. Snickarglädje moet nog even wachten tot na het weekend. Dan is er weer tijd en aandacht voor het dagelijkse leven, vrienden,familie,wasjes,afwas,volkstuin. Ik ben een beetje aan mijn computer vastgegroeid de laatste weken, boven de wereld, verscholen op een zolderkamer.Dat de lentezon schijnt, de blaadjes beginnen te groeien dringt amper door. Wel dat de vogels in onze tuin harder fluiten dan ooit....Voorjaar!

http:// www.gillberga-17.nl

en de naam is....

Http://www.gillberga-17.nl

Binnenkort staat de website voor de schilderkursus deze zomer (3 tm 9 juli) online. Ik zit nog te wachten op een webfont en vandaag liepen de laatste pagina's vertraging op door 1000+1 regeltelefoontjes over de kursus. Moest eerst.Dus misschien is de site nog niet helemaal af voor ons vertrek naar Zweden.
Let op het snickarglädje linksboven, geheel eigenhandig uitgesneden. 
Volgende post gaat over het woord snickarglädje.Sinds wij het gehoord hebben lukt het niet meer om het uit het hoofd te krijgen.

Op het www

Een domeinnaam vastgelegd voor onze website. Spannend!

Op  "alla hjärtans dag", alle harten dag, zo heet Valentijnsdag in Zweden.Van harte!

De spreuk van deze dag is: Is de aarde met Sint-Valentijn in het wit gehuld, dan zijn de weiden en akkers met vreugde vervuld.  

Eindelijk wordt het dan wat met mijn lavendelveld! En we krijgen dus enorm veel appels aan ons nieuwe appelboompje! Er is bij ons huisje een paar dagen geleden nl. nog verse sneeuw gevallen. Leuk in de herfst ook voor de elanden, die kunnen zich dan komen bezatten aan de valappeltjes.

Rare gewaarwording om opeens een domeinnaam te hebben. Alsof je nog meer bestaat dan nu. Belachelijk natuurlijk. Allemaal virtueel. Over een paar dagen onthullen we de naam, als we echt online zijn. Ik krijg door dat woord "claimen" toch een soort gevoel van landjepik. Je weet maar niet wie er opeens jouw naam ook leuk vindt en gaat claimen.Toch niet zo virtueel dat www misschien.

Ik zie nu dat Blogger dit bericht nog op de 13e zet. Over virtueel gesproken, het is toch echt de 14e hier en nu, maar misschien zit Blogger in een andere virtuele tijdszone?

Anyway, dan is het ipv Valentijnsdag de gedenkdag van Herlindis en Relindis van Aldeneik,twee zusjes die daar eigenhandig, sjouwend met keien en stenen uit de rivier, een kloosterkerk hebben gebouwd volgend de legende. Wij logeerden ooit in Aldeneik.Vanuit onze hotelkamer keken we uit op het prachtige romaanse kloosterkerkje van Harlindis en Relindis.

Winterstop klusdenken

 
Deze winter ging het weinig over Zweden. Een soort winterstop in het voelen en denken over, net als met onze volkstuin. Even niet denken aan alles wat je wil, moet, leuk zou zijn. Dat voelt lekker rustig, even afstand en pas op de plaats. Maar er hangt lente in de lucht, de mezen roepen al een paar dagen.

Vannacht heb ik, helemaal tegen mijn gewoonte in enkele uren wakend, weer een begin gemaakt met de eerste Zweedse bouwactiviteiten van het nieuwe seizoen. In mijn hoofd heb ik lijstjes gemaakt, en lijstjes gemaakt en lijstjes gemaakt. Van duizenden nieuwe klussen, aan te schaffen dingen, goede ideëen. 
- Hasse bellen voor hout voor de voorkant, 
- kozijnen in huis afwerken,

- de veranda opknappen. Robert vragen, of toch zelf doen?       

- Voor de 10e keer: dit jaar begin maken met een douchehuisje? Oh nee, eerst even ter plekke kijken tot waar de zon komt voor de zonnepanelen.

 -Veel rabarberjam maken,
- opzoeken of aardperen in onze klimaatzone kunnen groeien,
- zorgen dat Jan-Erik zijn troep opruimt,
- extra grind bestellen voor bij de schuur,

- Niet vergeten het haarspit en de haarhamer mee te nemen naar Zweden.

En zo voort, en zo voort. 
Het werkschrift van dit jaar ligt al klaar.

Of eens een keertje deze zomer een boekje lezen, zwemmen, bessen plukken, naar Kiruna of de Botnische Golf ?

Namen

Voor alle vrienden, vriendinnen en familie een begin van een blog over ons boerderijtje in Zweden.Wel of geen geschiedenis van ons huis en onze aankoop? Komt nog een keer. De kop moet er af.
Vandaag ben ik druk met het werken aan de website voor de schilderkursus van deze zomer. De keuze van de domeinnaam blijft een hangijzer.
Variërend van quasi leuk-grappig zoals "Hut-spot", "Villa Kakelbont", trendy, "South of Sunne", "halte Zuid", saai en truttig, "Eikenheuvel", "Zonzijde", "de Eland" hebben we nog niet de naam gevonden waar we 100% "yes!" bij voelen.
De naam moet lekker in de mond liggen, duidelijk zijn, nieuwsgierig maken en fijn voelen voor ons en de gasten.
Hoge eisen dus. Langzaam begint iets te rijpen.